عجب صبری خدا دارد

اگر من جای او بودم
همان یك لحظه اول، كه اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان
جهان را با همه زیبایی و زشتی ، به روی یكدگر ، ویرانه میكردم

عجب صبری خدا دارد

اگر من جای او بودم
كه می دیدم یكی عریان و لرزان ، دیگری پوشیده از صد جامه رنگین
زمین و آسمان را واژگون مستانه می كردم

عجب صبری خدا دارد

اگر من جای او بودم
برای خاطر تنها یكی مجنون صحرا گرد بی سامان
هزاران لیلی ناز آفرین را كو به كو، آواره و دیوانه میكردم

عجب صبری خدا دارد

اگر من جای او بودم
بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان
سراپای وجود بی وفا معشوق را، پروانه میكردم

عجب صبری خدا دارد

چرا من جای او باشم
همین بهتر كه او خود جای خود بنشسته و
تاب تماشای تمام زشتكاریهای این مخلوق را دارد
وگرنه من بجای او چو بودم
یكنفس كی عادلانه سازشی ، با جاهل و فرزانه میكردم
عجب صبری خدا دارد !