توی این خرابه‌ی متروکه
تو که نیستی همه چی مشکوکه

بی تو حتی به خودم مظنونم
تا "ابد" زندانیم، زندونم

خسته از عکسای یادگاریم
حتی از عکس خودم فراری ام

بیا این خرابه رو شادش کن
دله غمگینمو آبادش کن

ای غم و شادی ِ من ... روح آبادی ِمن
مثل برگشتن تو، روز آزادی من

با تو از من دوره، وحشتو دلشوره
تو که نیستی خونه، خونمون ویرونه

من که از دوری تو دلتنگم
دست خالی با "دلم" می‌جنگم

نمیذارم به کسی نگاه کنه
خودشو تو دل هر کی جا کنه

نمیخوام که بی تو عاشق باشه
واسه ی من آینه ی دق باشه

بخت خوابیده رو بیدارش کن
بیا این زندونو آبادش کن