هستم مثل شیکر تو قندم بی نظیر عین جیگر تو دربند
بازنده رو پیرهنشو کندم فرق ندیدم بین شکمشو کلش
اون مردی که بی زنش و بچه اش جنگید بالاست عین میهنش و پرچم
همیشه اونی که سرشو خم کرد باخت شد شام شکم یه کرکس
دیگه همه صورتا رو کیسه بوکس میبینم نوازنده ها زیر پل میمیرن
یه چیزایی شبیه شیر خشک میریزن رو میز پیر تا جوون دیگه مورفینین
وقتی چشمای من تو شهر چرخ میزد انگشتات سوزن نخ میکرد
خیابونا بو جنگل میدنو سربازا جنگو از تو سنگر دیدن
انفرادی صدای گروهبان همخواب شدن با زن کنار اتوبان
تهش می میرم و دوتا الهه رو دوشام خیلی وقته خستم از صدای تو گوشام
بد خوب فرقش چیه گنده لات محل بوی پنکک میده
فرهاد با مجنون شیرین با لیلی گی یا لزش مهم نیست بحث عشقیه

انقدر راه رفتم کفاشا میشناسنم هرجا میرم سربازا ایستگاه زدن
می ترسن از سربالا ایستادنم اون دستش کلاشه من خودکار
معدت تهش یکم الکل داشت تکرار نشه چشم قربان
حیف مثل تو درجه ندارم رو شونم مشتی حیف کل علاقم تو خونس
همون زنی که منو محکم بست فرشته ای که ترو خشکم کرد
اولین زن شوهر داری که عاشقش شدم مادرم هرچی دارم از اونه
بهم نگفت بالای چشم ابروئه تا یاد بگیرم گفتن حق ممنوعه
همه چیو دیدم تو نور گرم زمستونا دستمو گرم کردم روی شمع فقط
توی شهر قدم زدم از صبح تا شب و از امثال تو هم جونور ترم
از هر درختی بالا رفتم که الان اینم د بگو ناز شصتم
نه دنبال جنده و کافه گشتم نه گل خشک کردم لای دفترم
خودت بفهم چی کشیدم که الان وزیرت رفته زیر فیلم

فنچا کتک میخورن و گولاخا خوشحال پتروسا زیاد میشنو سوراخا گشاد
طرف پاشو خیس کرد و بعد جورابارو پاش ما دیدیمو گفتیم حاجی نماز خونه
صیغه ای هاشم واسه ثواب بوده دم پیری معرکه براش خوبه
دورم همه سیاهی لشکرن مثل کام وید خشکو سیگارو بعد عرق
کل عمر با زیاد و کم طرف حاجی زرنگ نی اونی که میماله از عقب
آش رشته و چهار تا پیاله کشک بغل واسه پشت پا واسه پیاده رفتنم
واسه دلی که حرفاش موند پیش خودش دکتر مملکتم جیره خوره
ما که قراره پروانه شیم بذار دنیا تا میخواد پیله کنه