منو شب سه تایی بیدار
اونی که جا گذاشتم صدایه گیتار
دلینگ دلینگ شاید آروم بشمو طبق معمول با نور کم
مخه لعنتی حسه تازه میخواد یه فرکانسه ممتد این مخو داره
هنو گیجم از اتفاقه دیشب دقیقا نمیدونم که کی مونده بود پیشم
هنوز سردرد با تصویرایه تارش
هنوز سردرگم سر میره رو بالش
من یه کاکتوسه تنهام من کابوسه شبام
یه گوشه لش که حسو حالش نبودو یه نخ سیگار با چشو چاله کبودو
تاثیرش از بی خوابیه زیادی فکرو خیالیه که خوب منو
هنوز سرپام هنوز زندم دلگیر از آدمایه رندم
اینایی که بادی به هر جهتنو همشون نامردن همشون
یارو خراب بود تعمیرم نمیشدو هر چی ام که میزدو اون تقریبا نمیمردو
از نصیحت تاثیرم نمیبرد نه تقدیرم نمیخورد
کم شانس یا انتخابه بدم یاد گرفتم دیگه استفاده نشم
اگه یه کار خوب پیدا کردم ایندفعه دیگه نه استعفاشو ندم
با پول میتونی آدم بخری از رو سختیاتم آنن بپری
چندتا چیزو با هم ببری
بی پولی از عالم به دری
من اون آدمه اعصاب خرابم
واسه هیچ عهدی ام اعصاب ندارم
خیلیا منو عذاب میدادن من یاد گرفتم عذاب ندادم
باهات میبندم یه شرطی , از مرحله پرتی
پشیمونی از رفاقت با هر کی , در حد حرفی
بچگیام با یه نور پرید بابایی جون داد که تا یه نون خرید
یاد گرفتم اگه بچه ای بیرون جات نیستو بمون پیشه ولیت
غریبه ایم اسیره این تعبیر از اون بالام که کسی مارو ندید
بدبین با افکار پلید این همه نوشتم چه اشعاره بدی
بگذریم هنوزم خوبم هنوز آرزوهامو تو هاونگ میکوبم
میدم دست باد میشم همصدا تا عقده هامو تو این آهنگ میخونم
هنوز میدونم چند سالیه که هنوز بیرونم
این یعنی ترد درد یعنی من من یعنی غم
چند سال دیگشم هنوز همینم
یاد گرفتم آدم باشم نه واسه هر خری که آنن تاشم
زخمی ام ولی هنو وایستادم چون یاد گرفتم آنن پاشم
یاد گرفتم نریم به قدیما به هیچ احمقی اینقدر رو ندیم ما
یاد گرفتم با چشمایه خیس این زندگی عادلانه نیست